یکی از مهم ترین مسائلی که باید در مورد برنامه های کاربردی قدیمی یا همان legacy درک کنید این است که اگرچه سازمان ممکن است در کوتاه مدت مقداری منابع برای ساختن نرم افزاری جدید از پایه صرفه جویی کند، اما تقریباً همیشه با تعداد بی شماری از مشکلات مختلف روبرو می شود که به زودی شما و سازمان را به این آرزو می رساند که ای کاش روز اول راه جایگزین را در نظر می گرفتید و هزینه های توسعه یک نرم افزار جدید را صرفه جویی نمی کردید. کسبوکارهایی که از برنامههای قدیمی استفاده میکنند، معمولاً جدا از مشکلاتی که در زمینه برنامه و عملکرد کند مشاهده میکنند، با مسائل مرتبط با توسعه نیازمندی های جدید نرم افزار و یکپارچه سازی و پیچیدگی نگهداری هم روبه رو هستند. این هزینه های پنهان همچنین منجر به کاهش بهرهوری و در برخی موارد باعث از دست دادن فروش و درآمد نیز می شود.
اما خوشبختانه ماهی را هر وقت از آب بگیرید تازه است. درک و همچنین حل و فصل هزینه های پنهان سیستم ها و نرم افزار های قدیمی امکان پذیر می باشد که البته مستلزم تفکری چند بعدی و همچنین توجه یه یکسری اصول و نکته های کلیدی می باشد.
در این مقاله ابتدا به یک سری هزینه های مخفی و هزینه های نه چندان مخفی نرم افزار های Legacy اشاره میکنیم و توضیح میدهیم که چرا سازمان ها همچنان با سیستم های قدیمی به پیش می روند و چرا زمان آن رسیده که ین سیستم ها قدیمی را با سیستم های نوین دارای تکنولوژی و معماری مدرن جایگزین کرد و راه را برای تحول دیجیتال در سازمان هموار ساخت.
قسمت اول هزینه های مخفی
کاهش سودآوری درازمدت و از دست دادن فرصت های کسب و کاری
تغریبا بر هیچ کسی پوشیده نیست که سرعت پایین نرم افزار یا عدم توانمندی یک سیستم در پاسخگویی به نیاز های مشتریانش باعث کاهش بهره وری و کاهش درآمد و در نتیجه کاهش سودآوری سازمان می شود. سیستمهای قدیمی ممکن است در نگاه اول پایدار باشند، اما ساختارهای بزرگ و یکپارچه آنها دارای قطعات کد به هم پیوسته متعددی است و این امر به این معنی است که یک برنامه بر روی سیستمهای دیگر تأثیر گذاشته و در نهایت بر بهرهوری کل سازمان تأثیر میگذارد و مانع از حرکت کسبوکارها با سرعت مورد نیاز برای همگام شدن با رقابت دنیای نوین تکنولوژی میشود. عدم بهینگی و سرعت پایین نرم افزار های قدیمی یکی از مشکلات اصلی این سیستم ها هستند که دلایل متعددی بر آنها تاثیر می گذارد. در ادامه به بررسی تعدادی از این هزینه های مخفی می پردازیم.
فقدان دسترسی پذیری در هر نقطه
سیستم ها و نرم افزار های قدیمی معمولا توانایی دسترسی پذیری پایین و یا جا به جایی بین سیستم های مختلفی را دارند. برای مثال نرم افزار های بعضی از سازمان های داخلی و حتی خارجی امکان دسترسی از طریق اینترنت را نداشته که در پانادمیک به اهمیت این موضوع کاملا پی بردیم.
تجربه مشتری ضعیف
در سال ۲۰۱۵ به دلیل کرش کردن سیستم برج مراقبت پاریس در تعطیلات کریسمس و در وضع هوای بد تمامی پرواز ها به تاخیر افتاده و تمامی هواپیما ها زمین گیر شدند. در پی این موضوع نارضایتی وحشتناکی از مسافران گریبان گیر مدیران ارشد فرودگاه پاریس شد و برای بازگردانی این سیستم ده ها ساعت وقت صرف شد. اما چرا اینقدر زیاد؟ به این دلیل که این سیستم از سیستم عامل ویندوز ۳.۱ که تقریبا ۳۷ سال قدمت دارد استفاده میکرد و کسی نبود که به تمامی قسمت های مختلف آن تسلط داشته باشد تا فرآیند بازیابی سریعا انجام شده و برنامه های پروازی به روال خود بازگردد. امام نکته مهم اینجا نارضایتی بود که باعث کاهش درآمد های فرودگاه پاریس در سال جاری شد و عدم اعتماد و اطمینان مشتریان فرودگاه که در پی این رخداد اتفاق افتاده بود را رقم زد. در نتیجه این اتفاق تقریبا تمامی ذینفعان ضرر کردند و حتی خطوط هواپیمایی هم متحمل ضرر های کوتاه مدت و بلند مدت شدند.
قبلاً بارها به این موضوع اشاره شده است که تحول دیجیتال در رابطه با انسان هاست. این کاملاً حیاتی بوده که امروزه کسب و کارها در هر رده ای (دولتی و یا خصوصی) بهترین تجربه ممکن را به مشتریان خود ارائه دهند و به دنبال بهینه سازی و بهبود مستمر آن باشند. و اما نرم افزار قدیمی انجام این کار را در بسیاری موارد خیلی دشوار می کنند.
تاثیر منفی در تجربه کارمندان
تجربه کارمند بر تجربه مشتری تاثیر مستقیم دارد. نرم افزار های قدیمی به طور مستقیم بر تجربه کارمندان تاثیر منفی داشته و باعث کاهش بهره وری کارمندان؛ موضوعی که این روزها کمتر سازمانی توانایی پرداخت هزینه های آن را دارد می شود. اول از هر چیزی تکنولوژی مورد استفاده در نرم افزار های قدیمی به طبع قدیمی بوده و معمولا نیرو های جوان بازار کار، تجربه کار با چنین تکنولوژی هایی را به دلیل سرعت بسیار بالای تغییرات تکنولوژی نخواهند داشت و آموزش کارمندان معمولا بسیار زمان بر و بسیار سخت می شود. این موضوع یعنی استفاده از سیستم های قدیمی این تفکر را نیز گسترش می دهد که سازمان به دنبال ایجاد تغییر نبوده و برای خروج از دایره راحتی سازمان هیچ برنامه ای وجود ندارد و افراد قرار است سالها در یک چرخه تکرار با نرم افزار های قدیمی سر و کله بزنند.
لورن دکر در مطالعه ای در سال ۲۰۱۹ تحت عنوان state of software happiness report عنوان می کند:
نرم افزار ها تقریبا جزئی از زندگی ما به خصوص در محل کار شده اند. اما از آنجایی که نرم افزار بیش از هر زمان دیگری در زندگی ما ادغام شده است، نقش مهم تری در شادی ما به عنوان کارمند و انسان دارد. نرمافزار مناسب میتواند به ما کمک کند تا کسبوکارها را پویا نموده و توسعه دهیم… نرمافزارهای بد و قدیمی میتواند باعث اتلاف وقت و ناامیدی ما شود – حتی تا حدی که سازمان را ترک کنیم.
با توجه به هزینه های مستقیم و غیر مستقیم جذب و آموزش نیرو های جدید (حدودا چیزی بین ۸ الی ۲۵ میلیون تومان برای سازمان هایی که سیستم های قدیمی دارند) پس این مورد میتواند در دراز مدت نتایج بسیار عکسی را در سیستم داشته و یا برای نگه داشتن نیرو ها سازمان را متحمل هزینه های بسیار بالایی نماید.
تاثیر منفی بر برند
همانطور که در بالا ذکر شد، وقتی در مورد هزینه ها صحبت می کنیم، فقط روی جنبه های مالی تمرکز نمی کنیم. هزینه های مخفی همچنین مرتبط با آسیب به شهرت برند، جابجایی کارکنان و ناتوانی در یافتن استعدادهای جدید نیز شامل میشوند. در حالی که همه این جنبه ها از نظر مالی قابل محاسبه است، اما این هزینه ها یک جنبه عاطفی و روحی نیز را در خود دربر گرفته اند.
برای مثال یک حمله سایبری که باعث سرقت اطلاعات کاربران شما بشود، تاثیری منفی در کسب و کار شما داشته و باعث عدم اعتماد مردم به سرویس و خدمات شما می شود و در نتیجه بسیاری از مشتریان ممکن است به تامین کننده دیگری مهاجرت کرده و در نتیجه شما مجبور به تعدیل نیرو شوید.
تجربه کاربری ضعیف
نرم افزار های کلان کسب و کار معمولا دارای پیچیدگی های بالایی بوده و به همین دلیل دارای تجربه کاربری بسیار ضعیفی می باشند. (برای این مثال میتوان نرم افزار های صدها سازمان دولتی و نیمه دولتی را مثال زد). تجربه کاربری ضعیف UX معمولا باعث می شود کاربران و کارمندان برای استفاده از نرم افزار با سختی هایی روبرو شوند و این سختی ها در نهایت باعث کاهش روحیه کارمندان و کاربران و تاثیر منفی بر تجربه مشتریان می شود که در رابطه با آن صحبت کردیم.
همچنین در زمینه تجربه کاربری ضعیف میتوان به غیر همانگی های ممکن در مرورگر ها و یا سیستم عامل های مختلف اشاره کرد که خود باعث دور شدن مشتریان و یا ایجاد عوامل محرک برای کارمندان جهت ترک مجموعه می شود.
عدم مقیاس پذیری
نرم افزارها باید توانایی پاسخ دهی روند رشد کسب و کار و سازمان را داشته باشند و با نرم افزار های قدیمی و مونولیت این امکان وجود ندارد.
کسب و کار شما در دنیای رقابتی کنونی باید قابلیت رشد را داشته باشد و همچنین سیستم ها و نرم افزار های قدرت بخش کسب و کار شما نیز باید بتوانند با روند رشد شما رشد کنند و پاسخگوی نیاز های شما باشند. اگر نرم افزار های قدرت بخش کسب و کار شما داینامیک نبوده و توانایی رشد و مقیاس پذیری با روند رشد مشتریان و کاربران و کسب و کار شما را نداشته باشند چه دوست داشته باشید چه نه باعث عقب نشینی شما می شوند.
امروز موفقیت کسب و کار متمرکز بر این اصل بوده که شرکت ها چقدر سریع به تغییرات پاسخ می دهند و سیستم های قدیمی و legacy بسیاری از سازمان ها را از این جهت ناتوان نموده است.
تهدیدات امنیتی
زمانی که بحث از امنیت به میان می آید نرم افزار های قدیمی به چندین دلیل امن نبوده که شامل موارد زیر هستند:
- نرم افزار های legacy در بسیاری از موارد دیگر از سوی سازنده پشتیبانی نمی شوند.
- عدم توجه یا عدم امکان به روز رسانی سیستم ها و سخت افزار ها سیستم های قدیمی و داده ها را در معرض خطر قرار می دهد.
- امکان نگهداری و به روزرسانی مستمر وجود نخواهد داشت چرا که تعداد اندکی از توسعه دهندگان و مهندسین دانش نگهداری و و به روزرسانی چنین سیستم هایی را معمولا دارند و به صورت معمول سرشان بیش از حد مشغول کارهای دیگری است.
- استراتژی های فنآوری اطلاعات سیستم های قدیمی معمولا مفاهیم مانند Lean IT را در خود ندارند.
- تهدید های امنیتی در سیستم های قدیمی معمولا به سادگی قابل پچ شدن نیستند.
- و بسیاری از موارد دیگر ….
امروزه، امنیت بر پایه های Lean IT به مقدار زیادی استوار بوده که این امکان را به شما میدهند تا به صورت مستمر بتوانید با تهدیدات جدید تغییر کرده و به روز شوید. با سیستم های قدیمی ، سن آنها این نرم افزار ها را تبدیل به هدفی راحت برای حمله های امنیتی می نماید چرا که معمولا، یا درست کردن حفره های امنیتی در نرم افزار های legacy زمان زیادی برده و یا معمولا امکان پذیر نیست.
قسمت دوم هزینه های نه چندان مخفی سیستم های قدیمی
هزینه های بسیار بالای نگهداری TCO
معمولا سیستم های legacy به صورت On-Premise نگهداری شده و در دیتاسنتر ها اختصاصی دیپلو شده اند. برای پیاده سازی سیستم های Legacy معمولا نفر ساعت های بسیار زیادی برای پیاده سازی و حتی آپدیت نرم افزار مورد نیاز هست و معمولا سخت افزار های گران قیمت تری را با افزایش و رشد سیستم نیاز دارد تا بتواند جوابگوی مشتریان و کاربران جدید باشد و به دلیل عدم امکان مقیاس پذیری افقی این هزینه ها با رشد مشتریان و کاربران به صورت تصاعدی افزایش می یابد.
همیشه باید به یاد داشت که هر نفر ساعت بیشتر به معنی هزینه های بیشتر مالکیت است.
همچنین در رابطه با انطباق قوانین باید به یاد داشت که قوانین کسب و کار و دولتی و نهاد های قانون گذار همیشه در حال تغییر می باشند و با به روی کار آمدن گروهی از افراد، کشف های جدید، شناسایی نقاط خطر و ضعف و بسیاری موارد دیگر معمولا قوانین پیشین دستخوش تغییر می شوند و نگه داشتند یک نرم افزار قدیمی و یک سیستم Legacy منطبق با قوانین کار بسیار سختی بوده و این امر باعث به وجود آمدن عدم انطباق و جریمه های دنبال کننده آن ها می شود و در نهایت باعث سر به فلک کشیدن هزینه های مالکیت سیستم می شود.
هزینه های نگهداری و توسعه
جدا از همه مشکلاتی که با سیستم های Legacy و قدیمی همراه است در یک نظر سنجی به عمل آمده در آروپا و آمریکا هنوز بیش از ۵۰ درصد از کسب و کار ها حداقل یک نرم افزار دارند که با Windows XP کار میکند که سال ۲۰۱۴ پشتیبانی آن به پایان رسیده است. همچنین بیش از ۸۰ درصد از کسب و کار ها از یک نرم افزار مونولیت استفاده میکنند. (البته با یک حساب سر انگشتی میتوان حدس زد این اعداد در ایران چه مقدار هستند).
قسمت جالب ماجرا اینجاست که در صنایع بانک، بیمه و بورس بیش از ۷۵ درصد بودجه فنآوری اطلاعات خود را هزینه نگهداری سیستم های قدیمی می کنند و تقریبا در سراسر جهان بیش از ۳۷۰ میلیارد دلار هزینه نگهداری سیستم های Legacy صنایع بانک، بیمه و بورس می شود. این هزینه ها جدا از هزینه های توسعه و اضافه نمودن کارایی جدید به سیستم ها هستند.
در حالی که بسیاری از مدیران فنآوری اطلاعان ممکن است بر این باور باشند که هنوز میتوانند سیستمهای قدیمی خود را حفظ کنند، اما این واقعیت را نادیده میگیرند که تیمهای توسعهدهنده آنها نیاز به حفظ مخازن کد قدیمی دارند که این امر استخدام توسعه دهندگان جدید را چالش برانگیز می کند: چرا که اولاً، توسعه دهندگان جدید لزوماً نمی خواهند با فناوری قدیمی کار کنند، و ثانیاً، آموزش توسعه دهندگان جدید بر روی نرم افزارهای قدیمی خسته کننده، زمان بر و غیر مولد است.
علاوه بر این، اگر نرم افزار قدیمی شما فقط بر روی سخت افزار عتیقه اجرا می شود، به احتمال زیاد هزینه های نگهداری این سیستم بیشتر از هزینه های جایگزینی نرم افزار و سخت افزار است.
بر اساس مطالعات انجام شده سیستم های Legacy معمولا سالانه بیش از ۲۰ الی ۳۵ درصد معمول هزینه های نگهداری بیشتری را به سازمان تحمیل میکنند.
خب، چرا هنوز بسیاری از سازمان ها از سیستم های Legacy استفاده میکنند؟
جدا از هزینه های سرسام آور سیستم های قدیمی و چالش هایی که با خود به همراه دارند این سوال ذهن را درگیر کرده که چرا هنوز سازمان ها از سیستم های قدیمی استفاده میکنند؟ چرا هنوز برای مدرن نمودن زیر ساخت و سیستم ها تعلل وجود دارد؟
یکی از دلایل و تا حدی اصلی ترین دلیل مرتبط با ترس از تغییر و خروج از دایره راحتی است. از پیش نیاز های تحول دیجیتال نیاز به تغییر اساسی در ذهنیت و همچنین روش های جدید برای انجام کارها است و از آن جایی که ما انسان ها موجودات راحت طلبی هستیم همه ما اراده ایجاد این راه های جدید و تغییر را در خود نداریم. و از طرفی جدا از مدیران رده بالا کارمندان قدیمی نیز نسب به انطباق با تکنولوژی های جدید تر مقاوم بوده و همچنین تعهد به سیستم ها، نرم افزار ها و فرآیند های جدید را ندارند. هر چه سازمان طولانی مدت تر عادت به یک سیستم ، روش و نرم افزار کند به سان فردی که مدت طولانی در یک جا نشسته برخواستن و حرکت کردن برای آن سازمان سخت تر می شود.
همچنین ممکن است شرکت ها به دلیل کمبود منابع مالی، سیستم های قدیمی را همانگونه که هستند نگه دارند. آنها ممکن است در هنگام پیاده سازی نرم افزار جدید نگران امکان بازگشت سرمایه باشند و یا خرید نرم افزار تجاری متن بسته نیز یکی دیگر از نگرانی ها باشد و اگر کارمندان از قبل در برابر ایده سیستمهای جدید مقاومت نشان میدهند، چگونه شرکتها میتوانند تضمین کنند که اگر سیستم جدیدی را امتحان کنند، بازگشت سرمایه ای مناسب وجود خواهد داشت؟
پایبند ماندن به سیستمهای قدیمی نیز به یک رضایتبخشی اشتباه منجر میشود. همه ما این ضرب المثل را می دانیم که “اگر خراب نیست، چرا آن را تعمیر کنید” و اگر سیستمی به طور رضایت بخشی کار می کند، پس چرا آن را تغییر دهید؟ اگر کاربران و کارمندان از قبل با استفاده از چنین سیستمهایی آشنا هستند، چرا با معرفی نرمافزارهای جدید و سپس آموزش نحوه استفاده از آن، اعتماد به نفس سازمان را متزلزل کرده و بهرهوری را کاهش دهیم؟
خطر شکست نیز یکی دیگر از عوامل محرک برای ماندن با سیستم های قدیمی است. برای بسیاری از شرکت ها، به ویژه در صنعت خدمات مالی، خطر از دست دادن داده ها هر چند ناچیز هم باشد پذیرفتنی نیست.
یکی دیگر از حس ها و محرک های مقاومت در برابر تغییر حس نوستالژی نرم افزار ها برای بنیانگذاران و مدیران رده بالای شرکت می باشد. هر چند این مسئل مظحک به نظر می رسد اما باید به این نکته توجه داشت که همین حس نوستالژی با برانگیخته کردن مغز حس از بین بردن هر آن چیزی را که با خون دل ساخته شده است را نوید می دهد.
دلیل هر چیزی که میخواهد باشد ما باید قبول کنیم که در سال ۲۰۲۲ زندگی میکنیم و کسب و کار ها نیاز دارند با سرعت چند برابر نسبت به دو دهه قبل حرکت کنند. تغییرات در حال رخ دادن هستند و شاید این تغییرات سرعتی غیر قابل باور و بیشتر از همیشه دارند. همه گیری جهانی کوید یک از نمونه های نیاز به تغییرات گسترده جهانی در صنعت فنآوری اطلاعات بود که لزوم تغییر سریع و انطباق پذیری را بیش از پیش بر همگان نشان داد.
از هر طرف که به آن نگاه کنید، استفاده از سیستمهای قدیمی یا ایجاد یک تغییر بزرگ هر دو نیازمند سرمایهگذاری زیادی است، اما باید در نظر داشته باشید که ادامه سرمایهگذاری در سیستمهای قدیمی و شاید حتی تقریباً منسوخ چقدر عملی است.
خداحافظی با سیستم های قدیمی: چرا زمان سرمایه گذاری در نرم افزار جدید فرا رسیده است؟
ساتیا نادلا مدیر عامل مایکروسافت می گوید: امروزه هر شرکتی یک شرکت نرم افزاری است. شما باید مانند یک شرکت دیجیتال فکر و عمل کنید. پیدا کردن، خریدن و پیاده سازی یک راهکار سیستمی دیگر به تنهایی کافی نیست. موضوع در دهه جدید تنها در مورد خریدن یک نرم افزار نیست بلکه تصمیم گیری در رابطه با آینده شرکت و دیجیتال شدن شماست.
امروزه نرم افزار ها و سیستم ها تبدیل به بزرگترین دارایی استراتژیک یک سازمان شده اند و مانند موتور محرک یک سازمان برای درآمد زایی حرکت میکنند. همچنین با ظهور رایانش ابری و خدمات دهنده های رایانش ابری زمان آن رسیدی به سمت معماری های ابری عمومی و یا ترکیبی و اختصاصی حرکت کرد. تا بتوان از حداکثر انعطاف پذیری، سرعت و بهینگی بهره برد.
در مقاله ای چاپ شده در مجله وال استریت ژورنال تحت عنوان “زمانی که سازمان های زندانی سیستم های قدیمی می شوند” نویسنده در رابطه با اینکه چگونه سیستمهای قدیمی «برای پشتیبانی از پیچیدگی و تنوع محصولات و خدمات فعلی تلاش میکنند» و چگونه «چنین محدودیتهایی ممکن است مانع از پیشرفت شرکتها در بازار، معرفی محصولات جدید، حضور در بازارهای جغرافیایی جدید یا گسترش خدمات به مشتریان بر روی پلتفرم های جدید شود». صحبت میکند.
مزایای سرمایه گذاری در سیستم ها و نرم افزارهای جدید هرگز واضح تر از اکنون نیست. از ساده سازی عملیات تجاری و افزایش قابل توجه سرعت و ارزش گرفته تا بهبود تجربه کارمند و مشتری؛ پاداش پیاده سازی نرم افزار جدید فوق العاده است.
حقیقت این است که سیستم های قدیمی نمی توانند نیازهای تحول دیجیتال را برآورده کنند و با آن همگام باشند و موتور نوآوری سازمان را به حرکت درآورند. اگر سازمان ها بخواهند ارزش قابل توجهی ایجاد کنند، باید بتوانند از فناوری های جدید مانند هوش مصنوعی، ماشین لرنینگ و اینترنت اشیا نهایت استفاده را ببرند.
وقتی نوبت به مدرن کردن سیستمهای قدیمیتان میرسد (مهم نیست از کدام رویکرد استفاده کنید)، هر تغییری که ایجاد کنید، تغییری برای بهتر شدن خواهد بود.
زمان مدرنیزاسیون است: سرنوشت نهایی سیستم های قدیمی
در سال ۲۰۱۷ مطابق نظر سنجی که شرکت VmWare انجام داد ۶۲ درصد رهبران IT معتقدند که سیستم های Legacy بزرگترین مانع برای نوآوری و همچنین ورود به رایانش ابری هستند.
اما، اشتباه متوجه نشوید: به دلایل مختلف، مدرن کردن، جایگزین کردن، یا بازنویسی سیستم های قدیمی آسان نیست. برای بسیاری از شرکتها، پلتفرمهای سختافزاری و نرمافزاری قدیمی اساس عملیات و فرهنگ و فرآیند های آنها را تشکیل میدهند. اما زمانی فرا می رسد که سیستم های Legacy دیگر هیچ ارزشی ارائه نداده و به سادگی به یک بار گردن تبدیل می شوند.
چه نیاز داشته باشید که سیستم قدیمی خود را با یک سیستم داخلی دیگر جایگزین کنید، یا به یک ارائه دهنده خارجی رجوع نمایید یا به ارتقای سیستم خود فکر کنید، همه گزینه ها به سرمایه گذاری قابل توجهی نیاز دارند. اما زمانی که هزینه فرصت حفظ فناوری قدیمی از هزینه واقعی بازسازی یا بازنویسی برنامههای کاربردی با معماری مدرن در سیستمهای نسل بعدی بیشتر میشود، وقت آن است که بسم الله را گفته و کابل سیستم های قدیمی را از برق کشیده و شروع به ساختن سیستمی جدید نماییم.
پراشانت کلکر استراتژیست فنآوری اطلاعات و نویسنده از سیستم های Legacy با عنوان “پاشنه آشیل تحول دیجیتال” یاد میکند. هیچ راه جایگزینی در این رابطه وجود ندارد: فناوری دیجیتال جزء لاینفک استراتژی کسب و کار است، و پیادهسازی نرمافزار جدید برای سادهسازی فرآیندها، بهبود تجربه مشتری و تجربه کارکنان، و (مهمتر از همه) فعال کردن فرصت های تجاری و کار از راه دور یک ضرورت مطلق است.
بر اساس گزارش Flexera CIO 2020 نود و یک درصد مدیران فنآوری اطلاعات انتظار دارند سرعت تحول دیجیتال در سال های پیش رو افزایش یابد.
آمارها به خودی خود صحبت می کنند: بسیاری از شرکت ها در سراسر جهان به دنبال سرمایه گذاری در سیستم هایی با معماری نوین و ورود به فضای ابری هستند، بنابراین اگر سازمان شما هنوز تحت فشار نرم افزارهای قدیمی است، قطعاً زمان آن رسیده است که سیستم های خود را مدرن سازی کنید.
اما گول نخورید! خلاص شدن از شر سیستم های قدیمی و غیره تنها مربوط به تغییر سیستم نیست. تغییر سیستم های قدیمی نیازمند تغییر در نحوه فکر کردن هم هست. تحول دیجیتال در واقع یک ذهنیت بوده و نیازمند تغییری در قلب فرهنگ سازمان برای موفقیت است.
به یاد داشته باشید، هیچ تکنولوژی ای عصای جادویی نیست! حتی فناوریهایی که امروز استفاده میکنیم در آینده به نرمافزار قدیمی تبدیل خواهند شد. همانطور که کلکر میگوید: “نتایج کسب وکار همیشه باید در اولویت باشند، نه سیستمها – چه مدرن چه قدیمی”.
امروزه همه چیز به کارایی، سودآوری و از همه مهمتر ارائه بهترین ها به کارمندان می پردازد تا آنها نیز بتوانند بهترین های خود را به مشتریان ارائه دهند.
بنابراین، سنگ نوشته نوین این است که با اتکای بیش از حد به سیستمهای قدیمی، در واقع بیشتر به کسبوکارتان آسیب میزنید تا سود آوری کنید.
با سیستم های قدیمی مشکل دارید و یا می ترسید شروع کنید؟
برای از بین بردن مشکلات ناشی از سیستم های قدیمی، باید یک ارزیابی پیچیده انجام دهید و سپس یک استراتژی مدرن سازی قوی تهیه نمایید. هنگامی که این کار را انجام دادید، زمان اقدام فرا رسیده است. شما باید یک برنامه پیاده سازی نرم افزار ضد گلوله ایجاد کرده و همه سازمان را با آن همراه کنید.
اگر نیاز به راهنمایی در هر مرحله از این فرایند دارید میتوانید با من در تماس باشید تا با هم مسیر رشد و ترقی سازمانتان را به سمت تمامی خوبی های تحول دیجیتال تدوین کنیم.
دیدگاه خود را بنویسید